ای کاش به دوری تو عادت نکنم جز تو کسی در قصه ی تقدیر من نیست ……
دیوانه ات هستم و این تقصیر من نیست ……

ای کاش به دوری تو عادت نکنم

اونی که گریه میکنه ی درد داره
بترس از اونی که همیشه میخنده
چون نمیدونه برای کدوم دردش گریه کنه
پس مجبور بخنده همیشه
“خنده ی تلخ من از گریه گذشته به اونها میخندم “

انقدر ” دوست داشتم ”
که از خوشی دل خودم گذشتم
برای خوشی زندگی تو
تو خوش باش ،منم خدا کریمه
خوش میشم با خوشی تو ….

بَـــــرای کسی بِـــــســـــوز
که بَرا خـــــاموش کردَنت
اَز اَشـکش مـــــایه بـــــِذاره..
مهلت بده میروم
فقط پایت را بردار تا غرورم را جمع کنم !
” مــــــــــــــن ” خيلــــــــــي جـاها……از خودي خــــــــــوردم … !
ولي وقتي..
” تـــــــــــو ” جـــــــــا زدي……………….. جـــــــا خــــــــــوردم … !!!
مهمترین درسی که از زندگی گرفتم:
هیچکس شبیه حرفاش نیست…

بیا ای نقاش زمان !
قلمی کهنه و بشکسته تو را قرض دهم
تا تو تصویر زنی را بکشی خسته ودرهم
که در اوج باد ایستاده ،اما از باد چه توضیح بدهم
طوفانی زغم و تقدیر از حسرت زیبای دلش خبرت رابدهم
قفل بر ذهن زن و غم های تازه ی اوکه رود تا عرش خدا هم
تو مرا وعده نده ،درمیان غصه وغم بهشت نسیه نخواهم
تو بگو یا خدایم از عدالت من تو را چه معنا بدهم ؟

در کویری از عشق دلم افتاد
نه بارانی از عشق بارید
ونه بادی از محبت وزیدن گرفت
بیا ای دل !
تا نمرده ایم از قحطی محبت
بیا خودمان را نجات دهیم از این برهوت

ای یار گفته بودم مرنجان دلم را
که این مرغ وحشی گر برنجد دلش
منشیند دگر بر بام دلت
خود خواسته را تدبیر نکن
چون دگر چاره ندارد

صنما این غم چشمت
به چه تفسیر کنم ؟
غم عشق است
ویا غم هجران است این ؟